Słowo Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski i Arcybiskupa Metropolity Białostockiego po śmierci i pogrzebie Ojca Świętego Jana Pawła II
W atmosferze powagi i zamyślenia po śmierci Pasterza Kościoła Powszechnego, obradowała w Warszawie Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski. Staraliśmy się ogarnąć umysłem i sercem wielkość tego pontyfikatu, jednego z najdłuższych w historii Kościoła. Jan Paweł II uczył nas, jak żyć, jak naśladować Chrystusa, jak kochać Kościół. Całym swoim życiem świadczył o konieczności bycia dla innych. Nawet w ostatnich dniach i godzinach swego życia, zjednoczony z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym przyjmował chorobę i cierpienie, dając nam wspaniałą lekcję przechodzenia przez śmierć do Życia. Strudzony Pielgrzym wrócił do domu Ojca. Te wszystkie dni są wielką katechezą i rekolekcjami dla współczesnego świata. Papież, któremu było dane zrealizować pragnienie Prymasa Stefana Wyszyńskiego, i przeprowadzić Kościół przez bramę trzeciego tysiąclecia, w ten sposób napisał swoją ostatnią encyklikę.
Papieska katecheza nie trafiła w próżnię. Reakcja świata, milionów ludzi na śmierć Ojca Świętego stała się przeżyciem całej rodziny ludzkiej. Wypełnione po brzegi kościoły i place, rozmodlone tłumy, kolejki przed konfesjonałami, spontaniczne inicjatywy będące odpowiedzią miłości na miłość papieskiego serca, przeszły wszelkie oczekiwania. Nigdy jeszcze świat nie widział tylu tysięcy młodych ludzi, chłopców i dziewcząt, gromadzących się na modlitewnym czuwaniu. Nigdy też tylu ludzi na całym świecie nie uczestniczyło, dzięki środkom społecznego przekazu, w pogrzebie Ojca Świętego. Z radością słuchamy głosów ludzi uznających wielkość tego pontyfikatu i jego znaczenie dla dziejów Kościoła, świata, Europy i Polski. Wręcz wzrusza powszechne przekonanie o wielkości i świętości Jana Pawła II. Stąd nie dziwi oczekiwanie na rychłą beatyfikację.
Pragniemy podziękować dziś nade wszystko wiernym i ludziom dobrej woli w Polsce za wzruszające świadectwa przywiązania i miłości do Ojca Świętego. Podziękowaniem tym obejmujemy także naszych rodaków żyjących poza granicami Polski. Wdzięczność wyrażamy kapłanom, zwłaszcza za posługę w konfesjonale. Dziękujemy przedstawicielom bratnich Kościołów, innych wyznań i religii. Słowa wdzięczności i uznania należą się także pracownikom mediów, zarówno publicznych jak i komercyjnych, za wrażliwość, trud i oddanie, z jakim pomagali społeczeństwu przeżywać te wielkie i historyczne wydarzenia. Dziękujemy przedstawicielom władzy państwowej i samorządowej, a także służbom porządkowym, medycznym, pracownikom komunikacji, harcerzom i wolontariuszom, za zrozumienie powagi chwili i umożliwienie rodakom godnego przeżycia historycznych dla Kościoła i całej naszej Ojczyzny dni. Serdecznie dziękujemy wszystkim watykańskim współpracownikom naszego Papieża, a wśród nich wszystkim Polakom, na czele z wieloletnim sekretarzem Ojca Świętego Księdzem Arcybiskupem Stanisławem Dziwiszem.
Mimo upływającego czasu, nadal trwamy na dziękczynieniu przed Bogiem za dar tego pontyfikatu. Rodzą się inicjatywy, zarówno w diecezjach, jak i poszczególnych środowiskach, zmierzające do upamiętnienia i pogłębienia ogromnej spuścizny duchowej, jaką nam pozostawił Jan Paweł II. Każda z tych inicjatyw jest cenna i godna przemyślenia, jeśli płynie z wiary i służy dobru wspólnemu. Zachęcamy zatem poszczególne wspólnoty, ruchy kościelne, parafie, czy stowarzyszenia, by w harmonii ze swoimi biskupami podejmowały na własnym terenie konkretne dzieła dla upamiętnienia pontyfikatu Jana Pawła II, a zwłaszcza te, które wymagają osobistego nawrócenia.
Nie zapominajmy także o wznoszonym z inicjatywy polskiego Episkopatu „żywym pomniku” dla zmarłego Ojca Świętego, jakim jest „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Od kilku już lat funduje ono stypendia dla zdolnej, a ubogiej młodzieży z różnych regionów naszego kraju.
Niebawem zbiorą się w Kaplicy Sykstyńskiej Kardynałowie, „wspólnota odpowiedzialna za dziedzictwo kluczy Królestwa” i spełnią się słowa Jana Pawła II napisane w „Tryptyku Rzymskim”: „Tak było w sierpniu, a potem w październiku pamiętnego roku dwóch konklawe, i tak będzie znów, gdy zajdzie potrzeba, po mojej śmierci”.
Zwracamy się zatem do wszystkich z gorącym apelem o modlitwę w dniach konklawe. Trzeba bowiem, „za przykładem pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej – jak pisał zmarły Papież – aby Kościół powszechny duchowo złączony z Maryją, Matką Jezusa trwał jednomyślnie na modlitwie. W ten sposób wybór nowego papieża będzie wydarzeniem bliskim ludowi Bożemu i w pewnym sensie działaniem całego Kościoła, a nie dotyczącym jedynie kolegium elektorów” (por. Konstytucja Jana Pawła II o wyborze papieża). Módlmy się więc, by Duch Święty „oświecił umysły elektorów i zjednoczył ich w tym zadaniu, aby nastąpił szybki, jednomyślny i owocny wybór, czego wymaga zbawienie dusz i dobro całego ludu Bożego” (por. jak wyżej).
Podpisali Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 13 kwietnia 2005 roku
W nawiązaniu do słów Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski pragnę zwrócić się ze słowami wdzięczności do wszystkich mieszkańców Białegostoku i całej Archidiecezji Białostockiej. W tych dniach podjętych zostało wiele cennych, najczęściej spontanicznych inicjatyw, zmierzających do oddania hołdu Papieżowi Polakowi. Za te inicjatywy dziękuję duszpasterzom, katechetom, i wszystkim ludziom dobrej woli. Dziękuję w szczególny sposób młodzieży i wszystkim osobom, które gromadziły się przy pomniku Papieża Jana Pawła II i w innych miejscach. Dziękuję uczestnikom marszu milczenia i spotkania w miejscu celebry papieskiej na Krywlanach.
Dziękuję władzom samorządowym i wszystkim służbom, których praca pomogła nam godnie przeżyć te jakże ważne dni. Dziękuję dziennikarzom, którzy ukazując w mediach atmosferę tych wyjątkowych dni, stali się współtwórcami narodowej katechezy.
Wiele osób wpisało się do Księgi Kondolencyjnej i w różny sposób wyrażało swoje współczucie i życzliwość. Dziękuję im w imieniu własnym, a także duchowieństwa, rodzin zakonnych i wszystkich wiernych Archidiecezji Białostockiej.
Podejmując wraz z całym Kościołem modlitwę o dobry wybór kolejnego Następcy św. Piotra, trwajmy w dziękczynieniu za Pontyfikat Papieża Polaka, i prośmy Boga za wstawiennictwem Matki Miłosierdzia, abyśmy doświadczali w swym życiu jak najobfitszych owoców tego błogosławionego czasu.
Wszystkim z serca błogosławię
Białystok, 14 kwietnia 2005 r.
Abp Wojciech Ziemba
METROPOLITA BIAŁOSTOCKI