List Arcybiskupa Metropolity Białostockiego do wiernych Archidiecezji Białostockiej
na Adwent w roku bezpośredniego przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku Pańskiego 2000 (22.XI.1999)
Umiłowani w Chrystusie Panu.
Wprowadzenie
Na początku 1999 roku kalendarzowego skierowałem List do Kapłanów Archidiecezji Białostockiej – w roku bezpośredniego przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku Pańskiego 2000 (Nr 145/99). Podejmując ten sam temat, obecnie kieruję Słowo Pasterskie do wiernych Archidiecezji Białostockiej.
Pierwszą Niedzielą Adwentu zaczynamy rok kościelny. Pokrywa się on z wyjątkową datą, z wyjątkowym i epokowym wydarzeniem, a mianowicie z Wielkim Jubileuszem 2000 roku Narodzenia naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Ten Wielki Jubileusz rozpoczniemy na Boże Narodzenie, będzie on trwał aż do Uroczystości Objawienia Pańskiego czyli Trzech Króli tj. 6 stycznia 2001 roku. W przededniu tego Wielkiego Jubileuszu kieruję słowa miłości, słowa nadziei, aby umocnić Waszą wiarę.
Bóg, Ojciec wszystkich ludzi, jak niegdyś przemawiał do narodu wybranego przez proroków, tak teraz, gdy nadeszła „pełnia czasu” przemówił do nas przez Swego Syna. Jesteśmy Jego wybrańcami, jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi. On zwraca się właśnie do nas ze Swoją szczególną miłością. My, teraz aktualnie żyjący, jesteśmy nie tylko świadkami Bożej miłości, ale i jej szczęśliwymi uczestnikami. Ten fakt staje się szczególnym przedmiotem rozważań i radości Roku Świętego. Zechciejmy więc teraz zastanowić się nad znaczeniem Roku Jubileuszowego dla nas, dla naszej katolickiej Ojczyzny, dla całego Chrystusowego Kościoła, oraz dla całego świata.
Znaczenie Roku Jubileuszowego
Rok Jubileuszowy zwany także Rokiem Świętym ma swoje korzenie w Starym Testamencie. Prawo Mojżeszowe postanawiało, aby każdy 50 rok był rokiem łaski, rokiem darowania długów i win, rokiem wypuszczenia niewolników, aby stał się rokiem ukazania miłosierdzia Bożego dla ludzi.
W Kościele katolickim praktyka obchodzenia Jubileuszu Odkupienia trwa od 700 lat, kiedy to w roku 1300 obchodzono po raz pierwszy Rok Święty.
Jednakże obecny Jubileusz nie ma sobie równych w dotychczasowej historii Kościoła. Jest to Jubileusz 2000 lat od Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wyjątkowość tego roku wymagała też odpowiedniego potraktowania, którego wagę już od początku swego pontyfikatu odczytał Papież Jan Paweł II. Już w pierwszej swojej encyklice „Redemptor hominis” – „Odkupiciel człowieka” – z 1979 roku podejmuje temat roku Jubileuszowego. Z każdym zbliżającym się rokiem aktualizował swoją myśl o tej szczególnej dacie naszej zbawczej historii i coraz dokładniej precyzował przygotowania do tego Wielkiego Jubileuszu. To naszemu Papieżowi zawdzięczamy program przygotowań i program przeżywania Roku Świętego ukazujący jego cele. Wskazania te zawarte są w liście apostolskim „Tertio millennio adveniente” z 1994 roku.
Jubileusz Roku 2000 ma być wielką modlitwą uwielbienia i dziękczynienia, zwłaszcza za dar Wcielenia Syna Bożego oraz za dar Odkupienia. W roku jubileuszowym chrześcijanie raz jeszcze uświadomią sobie miłość Boga Ojca, który Syna swojego dał, „aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).
Chrześcijanie zanosić będą dziękczynienie za dar założonego przez Chrystusa Kościoła, który jest „sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (Konst. o Kościele 1). Będą dziękować także za owoce świętości, jakie dojrzały w życiu tak wielu mężczyzn i kobiet, którzy we wszystkich pokoleniach i w każdej epoce umieli w pełni przyjąć dar Odkupienia (TMA, 32).
Moi Kochani, proszę Was bardzo, abyście przyjęli zachętę Ojca Świętego do obchodzenia tego Roku Jubileuszowego naprawdę w świętości życia, włączając się z ogromną chęcią i radością w proponowany program, który Wasi duszpasterze stopniowo będą Wam przybliżać i w który będą Was wprowadzać. Obecny Rok Jubileuszowy jest wyjątkową szansą dla naszego pokolenia, dla każdego z nas osobiście do zjednoczenia się z naszym Odkupicielem, z naszym Przyjacielem, jak sam Jezus powiedział: „Nie nazywam was sługami, ale przyjaciółmi” (por. J 15, 15).
Nasze włączenie się w obchody Wielkiego Jubileuszu
Wydaje mi się, że nasze przygotowanie do obchodów Roku Świętego podjęliśmy bardzo poważnie. Wymownym znakiem tej postawy były rekolekcje zamknięte, w których uczestniczyli wszyscy kapłani Archidiecezji Białostockiej, oraz pielgrzymowanie Papieskiego Krzyża Świętego ofiarowanego dla Archidiecezji Białostockiej przez Ojca Świętego Jana Pawła II na naszą wyraźną prośbę.
Jestem bardzo Wam wszystkim wdzięczny za gorące przyjęcie Krzyża w Waszych parafiach, dziękuję szczególnie tym, którzy zaangażowali się w to pielgrzymowanie. Nam wszystkim chodziło o jak najlepsze przygotowanie się do Jubileuszu Odkupienia, w którym tak wymownie przemawia do nas Krzyż Chrystusowy.
Liczne spowiedzi, nawrócenia, pojednania, wskazują na rzetelne z Waszej strony potraktowanie miłości Bożej tak dobitnie wyrażonej w krzyżowej Męce Chrystusa. Nie pozostaniemy jednak na tym etapie naszego nawrócenia. Pójdziemy jeszcze dalej i będziemy się cieszyć tak, jak to Ojciec Święty nam sugeruje: „Radość każdego Jubileuszu jest radością z odpuszczenia win, radością nawrócenia” (TMA, 32).
Zachęcam Was zatem do ogromnej radości z przyjścia Jezusa Chrystusa do nas ludzi. Wyraźmy to w pogodzie ducha, w nadziei życia z Bogiem na co dzień, który wraz z nami pokonuje nasze trudności, gdyż przyszedł, aby dać nam życie. Wyraźmy naszą radość pogłębioną świadomością z przynależności do Kościoła Chrystusowego, który trwa nieprzerwanie od 2000 tysięcy lat, który jakkolwiek przeżywając rozmaite kłopoty i problemy, zawsze wychodzi z nich umocniony Duchem Świętym. Nie bójmy się krytyki Kościoła ze strony wrogich Kościołowi sił. Jest On Bożego ustanowienia i żadne „bramy piekielne go nie przemogą” (por. Mt 16, 18).
Niech owocem przeżywania Roku Jubileuszowego będzie nasze trwałe nawrócenie, czyli powrót do świętości życia, do przemiany naszego myślenia, jak mówi św. Paweł, abyśmy nie brali wzoru z tego świata, lecz przemieniali się przez odnawianie naszego umysłu (por. Rz 12,2). Owocem naszego rzetelnego nawrócenia niech będzie: darowanie win, szczere przebaczenie, naprawienie krzywd wyrządzonych naszym bliźnim. Bez tych oznak nawrócenia nie można mówić o prawdziwych owocach Jubileuszu naszego Odkupienia.
Każde nawrócenie, każda odnowa naszego ducha prowadzi do podjęcia apostolstwa, prowadzi do nowej ewangelizacji, do której powołani są wszyscy i o którą tak bardzo od lat zabiega Jan Paweł II. W apostolstwie chodzi o codzienne świadczenie Bogu i ludziom o naszej przynależności do Jezusa Chrystusa i o tym, że kierujemy się prawem Bożym i ewangelią w każdej dziedzinie życia: w rodzinie, w pracy, w szkole, w twórczości kulturalnej, jak też w polityce. Postarajmy się przyjąć do serca i z cała mocą realizować zachętę Soboru Watykańskiego II, abyśmy duchem chrześcijańskim przenikali wszelkie struktury życia zarówno prywatnego, społecznego, jak i państwowego. To byłaby nasza odpowiedź na wezwanie Ojca Świętego do uczynienia świata bardziej Bożym a zarazem bardziej ludzkim, bo tylko w Bogu może człowiek realizować swoje ludzkie powołanie do życia w miłości, tworząc cywilizację miłości.
Obchody Roku Jubileuszowego mają charakter ogólnokościelny, krajowy i diecezjalny, a mogą mieć także zakres parafialny. Zapraszam do czynnego udziału w wielu obchodach Roku Jubileuszowego organizowanych w skali ogólnokościelnej, ogólnokrajowej, jak też zwłaszcza w ramach Kościoła lokalnego, którym jest nasza białostocka archidiecezja. W kalendarzu liturgicznym Jubileuszowego roku 2000 przypadło w udziale naszej Archidiecezji zorganizowanie w Białymstoku dwóch ogólnopolskich obchodów.
W uroczystość Zwiastowania NMP, który został nazwany dniem życia, odbędą się w Białymstoku centralne uroczystości ekumeniczne, natomiast w dniu 10 czerwca również w Białymstoku będą miały miejsce kościelno-narodowe obchody pod hasłem: „Dobra materialne w duchowej służbie”. Na te wyjątkowe obchody już teraz serdecznie zapraszam do licznego udziału, abyśmy mogli zaświadczyć o naszej przynależności do Kościoła, do naszej wiary w jedynego Boga.
Nie wolno nam również zapomnieć o znaczeniu odpustów tego Roku Świętego, które można uzyskać w sanktuariach narodowych, ale także w naszych sanktuariach diecezjalnych: w kościele p.w. Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Świętego w Korycinie, w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w katedrze białostockiej, w bazylice p.w. Ofiarowania N.M.P. w Różanymstoku, w kolegiacie p.w. Narodzenia N.M.P. w Krypnie, w kościele p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej w Majewie, w kościele p.w. Świętej Trójcy w Juchnowcu, w kościele p.w. Matki Boskiej Bolesnej w Świętej Wodzie k. Wasilkowa, jak też w sanktuariach: św. Antoniego Padewskiego w Niewodnicy i bł. Bolesławy Lament w kaplicy Sióstr Misjonarek Św. Rodziny w Białymstoku.
Wielki Jubileusz, który będziemy obchodzić czy to w ramach Kościoła powszechnego, czy to w naszej Ojczyźnie, czy też w diecezji ma ogromne znaczenie dla naszego osobistego wzrostu w wierze. Niech ten Rok Łaski dany od Pana będzie dla nas szczególną szansą włączenia się w świętowanie życia, w świętowanie naszego powołania do współudziału w życiu Trójcy Przenajświętszej, do naszej przemiany i do świadectwa naszej chrześcijańskiej wiary.
Wszystkim wiernym Archidiecezji Białostockiej na przeżywanie Roku Jubileuszowego, na naszą przemianę i wzrost duchowy z serca błogosławię
(+ Stanisław Szymecki)
Arcybiskup Metropolita Białostocki